Τα 3 Κεφάλια

Καθώς η τεράστια βαριά πίσω πόρτα του καφενείου άνοιξε, με την ελάχιστη ώθηση που της άσκησε το θεόρατο χέρι του Αιγύπτιου Σαμάρ, η Νιόβη και ο Στεφάν βρέθηκαν μπροστά σε μια εσωτερική αυλή.

Ο ήλιος τους τύφλωσε με αποτέλεσμα να κοντοσταθούν για ένα λεπτό προκειμένου να συνέλθουν από την απότομη αλλαγή φωτός, καθώς το σκοτεινό καφενείο έμοιαζε πλέον με προθάλαμο ενός τεράστιου Αιγυπτιακού σπιτιού.

Δείχνοντάς τους το πετρόχτιστο δρομάκι που διέσχιζε τον εσωτερικό κήπο αυτού του αρχοντικού, οι δύο γιγάντιοι Αιγύπτιοι στάθηκαν δεξιά και αριστερά από την πόρτα του καφενείου που έκλεισε ορμητικά πίσω τους. Ο Στεφάν δεν μπόρεσε παρά να σκεφτεί τον φύλακα του κάτω κόσμου Κέρβερο, καθώς οι δύο άνδρες στάθηκαν με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος κοιτώντας τους με ένα σαρδόνιο χαμόγελο στα χείλη.

«Κέρβεροι...» μονολόγησε ο Στεφάν και ένιωσε μια ανατριχίλα να διαπερνά σαν ηλεκρτικό ρεύμα το κορμί του καθώς επανέφερε στη μνήμη του την Ελληνική μυθολογία.

Κατά τους Αρχαίους Έλληνες, ο Κέρβερος αντιπροσώπευε τον φύλακα του Άδη και είχε γεννηθεί από την ένωση δύο τεράτων, του Γίγαντα Τυφώνα και της Έχιδνας. Η παρουσία του τρικέφαλου τεράτου εξασφάλιζε την παραμονή των νεκρών στον Κάτω Κόσμο αλλά και την αδυναμία των ζωντανών να εισέλθουν σε αυτόν. Η σημειολογία της παρούσας κατάστασης έκανε τον Στεφάν να αναζητήσει το 3ο κεφάλι του τερατόμορφου σκύλου. Μήπως ήταν ο σερβιτόρος; Όμως αυτός ήταν εδώ και ώρα άφαντος. Μόνο η Νιόβη στεκόταν δίπλα του κοιτάζοντας την αυλή ψάχνοντας διέξοδο. Αλλά μόνο μια πόρτα, που έμοιαζε έστω και από μακριά θεόρατη, υπήρχε στο κτίριο που κύκλωνε την αυλή που βρισκόντουσαν.

«Έλα, πρέπει να προχωρήσουμε προς την είσοδο απέναντι...» είπε η Νιόβη σχεδόν διαβάζοντας τις σκέψεις του Στεφάν.

«Ναι, έχεις δίκιο. Πρέπει να μάθουμε τι σημαίνουν όλα αυτά. Ποιο είναι το τρίτο κεφάλι...» απάντησε ο Στεφάν ξεκινώντας να περπατά ενώ η Νιόβη είχε ήδη αρχίσει να διασχίζει τον ήρεμο κήπο με κατεύθυνση την είσοδο που φαινόταν στο βάθος της αυλής.

«Το 3ο κεφάλι; Τι θέλεις να πεις;» τον ρώτησε χαμηλόφωνα εκείνη.

«Πρέπει μάλλον να θυμάσαι τις δώδεκα εντολές του Ηρακλή» της αντιγύρισε.

«Ναι... νομίζω... Πού ταιριάζουν οι δώδεκα άθλοι με την παρούσα κατάσταση;» τον ρώτησε μπερδεμένη η Νιόβη.

«Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία, η δωδέκατη εντολή του Ηρακλή και η πιο δύσκολη, ήταν να φέρει τον Κέρβερο, ένα σκυλί με τρία κεφάλια, με ουρά ερπετού και φίδια σε όλο του το σώμα, το οποίο ήταν τοποθετημένο στον Άδη και φύλαγε την είσοδο του Κάτω Κόσμου.

Ο Ηρακλής πριν εκτελέσει την αποστολή του επισκέφθηκε την Ελευσίνα, όπου και συνάντησε τον ιερέα Εύμολπο, ο οποίος τον μύησε στα Ελευσίνια Μυστήρια, τους θρησκευτικούς εορτασμούς προς τιμήν της θεάς Δήμητρας και της κόρης της Περσεφόνης.

Κατόπιν, με τη βοήθεια της Αθηνάς και του Ερμή κατέβηκε στον Άδη από το ακρωτήριο Ταίναρο, στη Λακωνία. Εκεί ελευθέρωσε τον Θησέα και τον Ασκάλαφο από τις αμαρτίες τους και πήρε άδεια από τον θεό του κάτω κόσμου, Πλούτο, να πάρει τον Κέρβερο στον επάνω κόσμο με την προϋπόθεση να χρησιμοποιήσει μόνο τα χέρια του.

Ο Ηρακλής συνάντησε τον Κέρβερο κοντά στην πύλη του ποταμού Αχέρωνα, έναν από τους πέντε ποταμούς που βρίσκονταν στον Άδη και χρησιμοποιώντας την υπερφυσική δύναμη των χεριών του, τον αιχμαλώτισε και τον μετέφερε στο βασιλιά Ευρυσθέα, ο οποίος από τον φόβο του τον έστειλε αμέσως πίσω στον Άδη.» εξιστόρισε ο Στεφάν ενώ προχωρούσαν.

Ο Ηρακλής φέρνει τον Κέρβερο στον βασιλιά Ευρυσθέα,

ο οποίος απότον φόβο του κρύφτηκε μέσα στο πιθάρι, υδρία 520 π.Χ.

«...και η σύνδεση; Ποια είναι η σύνδεση με αυτό που ζούμε εμείς αυτή τη στιγμή;» επανέλαβε η Νιόβη το ερώτημα ακόμα πιο μπερδεμένη.

«Εάν οι δύο Αιγύπτιοι έμοιαζαν με τα δύο από τα τρία κεφάλια του Κέρβερου, λείπει το τρίτο και ίσως ο βασικότερος φύλακας. Ο φύλακας του μυστικού που κρύβει το μενταγιόν στο λαιμό σου και τον οποίο καλούμαστε να ανακαλύψουμε και να αιχμαλωτίσουμε. Το γιατί και το πώς δεν τα γνωρίζω, αλλά κάτι μου λέει ότι θα έχουμε βοήθεια από «θεούς» αρσενικούς και θυληκούς, ενώ στην πορεία θα προσπαθήσουν διάφοροι «ιερείς» να μας μυήσουν σε οργανώσεις και μυστήρια για να «ελευθερώσουμε» ανθρώπους από δεσμά που ούτε οι ίδιοι γνωρίζουν ότι υπάρχουν. Μέσα από όλα αυτά, θα ανακαλύψουμε το "Θεριό" και ελπίζω να το αιχμαλωτίσουμε. Αλλά όλα αυτά για πιο λόγο πρέπει να τα φέρουμε εις πέρας εμείς οι δύο, δεν γνωρίζω ακόμα....» κατέληξε ο Στεφάν ενώ έφταναν στα σκαλιά μπροστά από την καινούργια είσοδο.

«Παραληρείς...» μονολόγησε η Νιόβη και μετά έμεινε εμβρόντητη διαβάζοντας δυνατά την επιγραφή πάνω από το μάνταλο της τεράστιας σιδερένιας πόρτας.

«16:9 – 8:2»

«Τι σημαίνει αυτό;» αναρωτήθηκε με τη σειρά του ο Στεφάν βλέποντας την επιγραφή.

«Έχεις διαβάσει Καινή Διαθήκη;» τον ρώτησε αγχωμένη η Νιόβη κάνοντας την σύνδεση.

«....Ναι....» αποκρίθηκε εκείνος.

«Ο Ιησούς απελευθέρωσε τη Μαρία Μαγδαληνή από επτά δαιμόνια. Η πράξη του περιγράφεται στα Ευαγγέλια...Μάρκος 16:9 και Λουκάς 8:2 αντίστοιχα!» ψέλλισε η Νιόβη.

«Ενδιαφέρουσα ερμηνεία...» αποκρίθηκε ο Στεφάν και γύρισε προς την επιγραφή προσπαθώντας να θυμηθεί τα συγκεκριμένα εδάφια. «Πώς όμως το σκέφτηκες αυτό τόσο γρήγορα;» τη ρώτησε. «Λες το νόημα που ψάχνουμε να συνδέεται με όλες τις θρησκείες;»

Πριν προλάβει η Νιόβη να απαντήσει, η θεόρατη πόρτα άνοιξε και στην είσοδό της εμφανίστηκε ένας γνωστός και στους δύο Αιγύπτιος, φωνάζοντας «Επιτέλους!»

«Αμάρων!!!» ξεστόμισαν συγχρόνως ο Στεφάν και η Νιόβη.

«Περάστε μέσα. Έχουμε πολλά να πούμε...... Ελάτε, μην φοβάστε. Εδώ δεν κινδυνεύετε!» συνέχισε χαμογελώντας ο Αμάρων, κοιτάζοντας με ηρεμία τα σαστισμένα τους πρόσωπα και υποχώρησε προς το εσωτερικό του σπιτιού, καθώς οι «καλεσμένοι» του ανέβηκαν τα λιγοστά σκαλοπάτια που τους χώριζαν από την «αλήθεια».