Γιατί οι άνδρες ...

... όταν βρίσκονται στα δημόσια ουρητήρια τα χρησιμοποιούν από αριστερά προς τα δεξιά;

Ενα ερώτημα που προβλημάτιζε τον Γκόρντον όταν, ταλαιπωρημένος από τις σκέψεις του, κατέφυγε σε ένα από τα βδελυρά, σιχαμερά, γεμάτα ζητιάνους και αδερφές δημόσια ουρητήρια στο Σεντραλ Πάρκ δίπλα στο ποτάμι που είχε περάσει τις τελευταίες έξι ώρες. Στη προσπάθεια του να ανακουφισθεί, είχε βρεθεί αντιμέτωπος με δυο ζητιάνους που επαιτούσαν, τρείς που προσπάθησαν να του δώσουν κράκ και εναν που προσποιούταν οτι ήταν ο Νέος Μεσσίας. Ουυυφφφ. Η γλυκιά, ζεστή ανακούφιση ξεκίνησε από βαθιά μέσα του και σαν ορμήτικός χείμαρρος καθάρισε το μυαλό του απο τις σκέψεις του. Στο βάθος ακουγόταν το, τρίτο κατα σειρά, κύριγμα του νέου Μεσσία. Ο Γκόρντον αποφάσισε οτι αν στην έξοδο κάποιος βρεθεί μπροστά του, σίγουρα θα αναγκαστεί να χρησιμοποιήσει βία.

Πίσω στο ερώτημα λοιπον. Μα είναι προφανές, σκέφτηκε. Ο πρώτος φταίει (εμμέσως) γιατι επειδή είναι δεξιόχειρας, προτιμά να εχει φυλαγμένα τα αριστερά του. Με το δεξί χέρι μπορεί να χτυπήσει κάποιον, αν πάει να του τη πέσει. Αν όμως είναι στο δεξί ουρητήριο, θα πρέπει να κάνει ολόκληρη στροφή...

Άκουσε καποιον θόρυβο πίσω του, και γύρισε το κεφάλι ανέμελα και φευγαλέα να δεί, ενώ ταυτόχρονα συμμαζευόταν. Ετοιμος. Ο νέος άνδρας ηταν γύρω στα 30, μελαχροινός και με μακριά πλούσια κόμη. Ντυμένος με μια μακρυά καμπαρτίνα δεν άφηνε περιθώρια στο μάτι για αναζητήσεις. Ο Γκόρντον σκέφτηκε οτι θα μπορούσε από κάτω να έχει ακόμα και κυνηγετική καραμπίνα, και κανείς δεν θα τον καταλάβαινε. Οπως και αυτός. Αν και της παλαιάς σχολής, ποτέ δεν εφευγε απο το σπίτι του δίχως τη σπάθα του. Την είχε πάρει (παράνομα) σε μια αποστολή του στην νότια Κίνα, από ενα γέρο κατασκευαστή που την πουλούσε στην ακρη του δρόμου για ενα πίατο ρύζι. Αν και τη σήμερον ημέρα δεν χρησιμοποιούταν στις αποστολές του (το αγαπημένο του οπλο ήταν το παλιό γνωστό Walter PPK), ποτέ δεν του φάνηκε περιττή ή βαριά - πάντα εκεί, να του προφυλάσσει τα νώτα απο τυχόν επιθεση στα μπάρ που σύχναζε...

... όταν ήταν νέος. Οι αισθήσεις του, στο δρόμο προς την πόρτα, τον έκαναν να ανησυχήσει. Ο μελαχροινός πλέον ήταν μπροστά στο ουρητήριο, αλλά φαινόταν να έχει πρόβλημα να "ενεργήσει". Και αυτό κινησε τις υποψίες του Γκόρντον. Ο μεταλλικός συριγμός που ακολούθησε του φάνηκε απίστευτα γνωστός και οικείος: ο ήχος που ακούγεται όταν ενα φονικό εργαλείο βγαίνει απο την θήκη του - ο ξένος τράβαγε ένα σπαθί!

Ο χρόνος έμοιασε να κυλά με την ταχύτητα χελώνας: ο ήχος της σπάθας που σχίζει τον αέρα τον έκανε να ανατριχίασει, όταν ολοι οι μύες του συσπειρώθηκαν σε μια συντονισμένη κίνηση αποφυγής του χτυπήματος. Με μια περιστροφή, (η καμπαρτίνα ανέμισε, πετώντας στον αέρα, μόνο για να σχιστεί στα δύο από τον μελαχροινό άνδρα και να σωριαστεί στη γη) τράβηξε και ύψωσε το δικό του σπαθί. Το "κλάνγκ" που ακούστηκε μεταδώθηκε στο δημόσιο ουρητήριο σαν τυμπανοκρουσία: οι καλυμμένοι με πλακάκια τοιχοι το μόνο που έκαναν ήταν να μεγενθύνουν το θόρυβο. Εκείνη τη στιγμή μπόρεσε και είδε τον αντίπαλο στα μάτια: "Τσάνγκ Λι!" άναφώνησε με τρόμο.

"Το τέλος σου έρχεται" - ή συριχτή απάντηση που ήρθε απο τον Τσάνγκ Λι ήταν η επιβεβαίωση.

Ο Γκόρντον εκανε μεταβολή και τρέχοντας πλέον βγήκε από τα ουρητήρια, πηδώντας πάνω από τον Μεσσία που συνέχιζε να κυρρήτει για το τέλος του κόσμου. Μέσα στη βιασύνη του ο Γκόρντον τον είδε, του φάνηκε να χαμογελά. "Προδότη" σκέφτηκε.

Ο Τσάνγκ Λί ακολούθησε, ενώ η μόνη του σκέψη ήταν πώς θα βρεί πεδίο βολής για "ξαποστείλει" τους αγγελιοφόρους του, τα θανατηφόρα αστέρια των Ιαπώνων αδερφών του, γνωστά και ως "σουρίκεν". Αλλά δεν είχε τύχη. Το πρώτο έφυγε και πέρασε ξυστά από τον ζητίανο "Μεσσία" - τη στιγμή που ξεκίναγε ενα "Δι ευχών". Το δευτερο απλά καρφώθηκε στο τοίχο.

Βρέθηκε έξω. Κοίταξε για ίχνη του Γκόρντον. Άρχισε να ρίχνει μικρό χιονάκι. "Σκάτα" σκέφτηκε. Δεν τον ενοχλούσε τίποτα περισσότερο απο κηλίδες αίματος πάνω στο χιόνι. Ηταν DNA που περίμενε να συλλεχθεί και να σε αναγνωρίσει. "Δεν πρέπει να τον αφήσω να με ακουμπήσει." σκέφτηκε, ενώ τον είδε να τρέχει ανάμεσα στα δεντρα, με το σπαθί ανα χείρας.

Τον πρόφτασε σε μια απλωσιά, δίπλα απο κάτι λεύκες στο μικρό ποταμακι που εφτανε σε μια λιμνούλα. Ενα ζευγαράκι έφυγε πανικόβλητο βλέποντας τους δύο άνδρες με τα σπαθια στα χέρια να τρέχουν λές και τους κυνηγά αγριεμένη μάνα λεαίνα που της σκοτώσαν τα παιδιά της.

Ο Γκόρντον παραπάτησε. Ο Τσάνγκ Λί έβγαλε όλο το του το μένος, ύψωσε το σπαθί...