King's Cross station

Το τρένο έφτασε στο King's Cross και στην πλατφόρμα 8 νωρίς το πρωί της επόμενης μέρας. Ο Μαρτίνος με το βαλιτσάκι του στο χέρι κατευθύνθηκε προς την αποβάθρα του μετρό για να πάρει τη γραμμη Victoria.
Καθώς περνούσε από τη πλατφόρμα 9 και 3/4 είδε το Harry Potter και την παρέα του να τρέχουν προς το Hogwarts Express. Προσπάθησε να καταλάβει πότε αυτή η (...τσούλα, σκέφτηκε αλλά το απέδιωξε) τόσο πετυχημένη συγγραφέας με το (..μισητο και τρισκατάρατο, σκέφτηκε αλλά πάλι το απέδιωξε) όνομα J.K. Rowlings, κατάφερε να τον βάλει σε κάποιο από τα βιβλία της.
"Τιποτα δεν της ξεφεύγει της...(καριόλας , ήθελε να πει αλλά και πάλι το απέδιωξε)δαιμονίας αυτής γυναίκας" είπε μέσα από τα σφιγμένα , ανύπαρακτα χείλη του," Ελπίζω τουλάχιστον να με έβαλε σε κανένα καλό και όχι στο έκτο γιατί ήταν εξαιρετικά βαρετό", συνέχισε λίγο αργότερα. Προχώρησε αφήνοντας τον Harry Potter και την ανόητη παρέα του και επικεντρώθηκε στη δική του αποστολή που σαφώς ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα.
Καθώς προχωρούσε κοίταξε ψηλά σε μια έντυπη διαφήμιση ένα ταχύπλοο να σκίζει τα νερά μιας καταγάλανης θάλασσας, και πάνω σε αυτό δύο γυναίκες πολύ γνωστές φυσιογνωμικά.
"Live your myth in Greece", έγραφε η διαφήμηση και από κάτω ένας άνδρας με ένα πλατύ χαμόγελο, κι αυτός πολύ γνωστός. Εστρεψε το κεφάλι του και σε άλλες διαφημίσεις. Παντού η ίδια διαφήμιση σαν εφιάλτης...Ζήσε το μύθο σου στην Ελλάδα...οι δυό γυναίκες...ο άντρας με το πλατύ χαμόγελο...όπου και να κοίταζε έβλεπε τα ίδια πρόσωπα ...την ίδια διαφήμιση...Σαν γρήγορο μοντάζ στο μυαλό του εναλλάσσονταν οι εικόνες με γρήγορο ρυθμό...και όλο και πιο γρήγορο και όλο και πιο γρήγορο...οι άνθρωποι περνούσαν μπορστά του μα αυτός δεν έδινε σημασία...τα τρένα του μετρό περνούσαν και έφευγαν και είχαν κι αυθτά πάνω τους την ίδια διαφήμιση...Ζήσε το μύθο σου στην Ελλάδα...Ζήσε το μύθο σου στην Ελλάδα...και τα πρόσωπα...οι γυναίκες...
ο άνδρας... οι γυναίκες...ο άνδρας...το χαμόγελο...το ταχύπλοο...η Σίβα...η Εβελυν...το ταχύπλοο...ο άνδρας...το χαμόγελο...ο Ξαβιέρ....
"Stoooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooppppppppppppppppp iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitttttttttttt damne it!!!!!!"
Η φωνή του ήταν τόσο δυνατή και εκκωφαντική που όλα σταμάτησαν να κινούνται γύρω του. Μια απόλυτη ηρεμία επικρατούσε. Οι άνθρωποι δεν κινιούνταν και είχαν μείνει στη θέση τους και στην έκφραση που ο καθένας είχε ένα δευτερόλεπτο πριν. Το τρένο μόλις ξεκινούσε από την αποβάθρα και αυτό σταματημένο.
Ο Μαρτίνος ήξερε πως μπορούσε να σταματήσει το χρόνο αλλά το έκανε πολύ σπάνια και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, γιατι κάθε φορά που έκανε χρήση αυτού του ...δώρου... (ένα από τα πολλά που είχε) ένας μαύρος όγκος δημιουργούνταν στα ταλαιπωρημένα εδώ και χρόνια πνευμόνια του απο την εποχή που η φυματίωση θέριζε κόσμο και που τόσο ανόητα είχε πιστέψει ότι ήταν απλά μια ιάσιμη αρρώστεια αλλά δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια κατάρα για τους επίλεκτους!
Δεν μπορούσε όμως να μην σταματήσει το χρόνο τώρα! Αυτός ο εφιάλτης μπορούσε να τον σκοτώσει. Ηξερε πολύ καλά ότι σε παρόμοιες περιπτώσεις είχε πέσει κατω σεληνιασμένος βγάζοντας αφρούς από το στόμα του και λύνοντας τα μαλλιά του και τραβόντας τα έβγαζε ακατανόητους ήχους και φράσεις στην αρχέτυπη γλώσσα Ονέιντα, προκαλώντας την προσοχή όχι μόνο των απλών ανθρώπων αλλά και αυτών που δεν έπρεπε και που με τόσο κόπο προσπαθούσε να περνάει απαρατήρητος...όσο και να μην το πετύχαινε τελικά (πως μπορούσε άλλωστε μια τέτοια προσωπικότητα να φυλακισθεί?)
Καθισε λίγο να πάρει μια ανάσα ενώ ο χρόνος ήταν ακόμα σταματημένος...ο πόνος στα πνευμόνια του έγινε λίγο πιο δυνατός και άρχισε να βήχει. Μια σταγόνα αίμα κύλισε απο το στόμα του και με το άσπρο μαντήλι του σκούπισε επισταμένως τα χείλη του.
"Καταραμένη μοίρα..." είπε με θυμό.
Τότε ήταν που σκέφτηκε ότι πρεπει να κατευθύνει τη Σίβα και την Εβελυν , να τις αποτρέψει από αυτό που ήταν έτοιμες να διαπράξουν, και που δεν γνώριζε ακριβώς, αλλά έπρεπε να τις αποτρέψει. Αν για παραδειγμα πήγαιναν στην Ιο , για να ενεργοποιήσουν το Ιο-Αμστερνταμ-Νέα Υόρκη (κάτι που ούτε ν αστο σκεφτεί δεν ήθελε) τότε καλό θα ήταν να τις παραπλανήσει για λίγο και να τις στείλει κάπου αλλού. Η Πάτμος ήταν μια καλή ιδέα και με αρκετό σασπενς για να τις ιντριγκάρει (ιδίως την Εβελυν που ήταν και πιο επιρρεπής στα μεταφυσικά) και να τις παρεκλίνει απο την πορεία τους.
Εκλεισε τα μάτια και σήκωσε ψηλά τα χέρια, εκεί στη μέση της αποβάθρας ανάμεσα στα ακίνητα κορμιά και τον άχρονο χρόνο. Στάθηκε για λίγο έτσι και μετά επανήλθε με ενα σαρδόνιο χαμόγελο στα χείλη του (ανύπαρκτα...ΟΚ, δεν θα το λέμε και συνέχεια...ώχου)
Η Εβελυν είχε πειστεί και είχε αλλάξει πορεία προς την Πάτμο! Ηταν πολύ πιο έυκολο απο ότι πίστευε! το όλογραμμά του στην πλώρη του ταχύπλοου θα ήταν ότι καλύτερο είχε δει η Εβελυν τον τελευτάιο καιρό!!!
Επρεπε όμως να κανονίσει και τον Ξαβιέρ και να τον καθοδηγήσει κατάλληλα. Ανοιξε το βαλιτσάκι του και έβγαλε απο μέσα το μικροσκοπικό i-book της Apple και άρχισε να πληκτορολογεί γρήγορα μια ηλεκτρονικήνδιεύθυνση αφού συνδέθηκε με το κινητό του στο ιντερνετ. Δεν έκανε πολύ ώρα να βρει τον Ξαβιέρ να είναι στο ιντερνετ κατι που ήξερε πολύ καλα ότι θα συμβεί γιατι ο Ξαβιέρ αν και ταξιδευτής στο χρόνο πάντα είχε μια φιλοπεριέρεια για τις εξελίξεις της τεχνολογίας (αυτός ήταν που έπαθε πρωτος ηλεκτροπληξία, αυτός έπεσε πρωτος απο αεροπλάνο, αυτός δοκίμασε πρωτος το αυτοκίνητο , αυτός και τα βιάγκρα όπως και ένα σωρό άλλες εφευρέσεις αιώνες τώρα)
Και τώρα να...μέσα στο ιντερνετ αναζητά να εκφράζει την αγαπη του για καποια Μπαρτσελόνα μέσα σε κάποιο chat room!
"Αχα! σε επιασα πουλάκι μου! Ακόμα δεν μπήκες στο ιντερνετ και θέλεις να κάνεις cybersex με αυτή την Μπαρτσελόνα...τώρα θα δεις" είπε και αμέσως με το ψευδώνυμο "Μπαρτσελόνα" μπηκε μέσα και άρχισε να μιλάει μαζί του. Ηταν τόσο έντονη η συζήτηση τους και τόσο ερωτική που ο Ξαβιερ του εγραφε πως δεν αντέχει άλλο και πως επειδή δεν μπορει να κάνει τίποτε άλλο εκεί που βρισκόταν , θα προτιμούσε να βρεθούν απο κοντα. Ο Μαρτίνος του είπε πως βρισκόταν στην Ελλαδα και ότι πολύ θα ήθελε να ερχόταν για να βρεθούν απο κοντά. Ο Ξαβιέρ τον διαβεβαίωσε οτι αυτό ήταν πολύ ευκολο και ότι πολύ γρήγορα θα ήταν στην Ελλάδα.
Ο Μαρτίνος έκλεισε το i-book και ήξερε πολύ καλα ότι με τον έναν ή αλλον τρόπο ο Ξαβιέρ θα ερχόταν στην Ελλάδα...δεν μπορούσε να αντισταθεί σε κανενα πάθος. Οπως ήθελε πολύ καλα ότι θα περνούσε την ημέρα του με πουτάνες προκειμένου να ξεφουντώσει απο το σημείο φούντωσης που τον είχε φτάσει ο Μαρτίνος μέσω του cybersex.
Αφού γέλασε δυνατά με αυτό το σατανικό του χαμόγελο που έκανε τα μάτια του να γίνονται σαν κουμπότρυπες, σηκώθηκε όρθιος για να επαναφέρει τα πραγματα στη θέση τους.
Καθώς ήταν έτοιμος με μια του λέξη να διορθώσει την όλη κατάσταση...το μάτι του (ναι αυτό το γερακίσιο) έπεσε πάνω στο Head line των Times.
"Υπεύθυνος για τις ταραχές στη Γαλλία, ένας αγγλικανός Πρεσβύτερος με το όνομα Μαρτίνος." Παίρνει την εφημερίδα στα χέρια του και διαβάζει:
"Αφού αφάνισε ένα ολόκληρο χωριό στην Βόρεια Αγγλία ο άγνωστος σε πολλούς, αλλά άκρως επικίνδυνος, Αγγλικανός Πρεσβύτερος Μαρτίνος, που μας έχει απασχολήσει στο παρελθόν με υποθέσεις μόδας στους κόλπους της εκκλησίας και παιδεραστίας, έκανε πάλι την εμφάνισή του υποκινώντας και συμβάλλοντας ενεργά στις ταραχές του Παρισιού"
Ο Μαρτίνος μισοκλείνοντας τα μάτια κοίταξε μια δεξιά και μια αρειστερά μπας και τον κοιτάει κανεις. Κανείς! Ετσι κι αλλιώς σταματημένος ήταν ο χρόνος ακόμη. Ξεφύσηξε ξελαφρωμένος. Εφτυσε κάτω και κοίταξε αν υπήρχε καμμιά φωτογραφία του. Ευτυχώς πουθενα! Εψαξε για το όνομα του Δημοσιογράφου αν και ήξερε απο πριν ποιος είχε κανει αυτή την αποτρόπαια αποκάλυψη! Το ήξερε οτι ο Rock δεν θα αργούσε να ανακαλύψει τι είχε συμβεί στο χωριό αλλά ότι θα το συνέδεε και με τις ταραχές στην Γαλλία αυτό δεν μπορούσε να το σκεφτεί. Ο Rock!!!! Δεν φτάνει που έγραφε τους λίβελούς του στην Ελλάδα , τώρα πωλούσε τα άρθρα του και στις ξένες εφημερίδες...Αυτό ο Μαρτίνος δεν μπορούσε να το ανεχτεί! Επρεπε με κάποιον τρόπο να ερθει σε επαφή μαζί του αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορούσε να σκεφτεί ήρεμα...αν τον είχε μπροστά του...θα τον έπνιγε με τις ίδιες του τις κοτσίδες...
Μια σουβλιά στα πνευμόνια του θύμισε ότι επρεπε να επαναφέρει το Χρόνο στη θέση του, αρκετά!
"Lets party begin"...αστεία έκφραση αλλά με αυτή ο χρόνος ερχόταν πάλι στα ίσα του!
Ολα συνέχισαν να λειτουργούν κανονικά.
Ο Μαρτίνος επρεπε να φύγει απο το Λονδίνο όσο το δυνατόν πιο γρήγορα αλλά πριν έπρεπε να τελειώσει ή τουλάχιστον να τακτοποιήσει την εδώ κατάσταση και αυτή ήταν George Greco, που είχε χάσει τα ίχνη του τελευταία και δεν έδινε σημάδια ζωής. Λες και τον είχε καταπιεί ή μαύρη τρύπα, λες και δεν ανασαινε...Και ο Μαρτίνος δεν μπορουσε να εντοπίσει καποιον αν δεν έδειχνε σημάδια ζωής. Λες να τον προλαβε κάποιος άλλος? Μα αυτός ετοιμαζόταν για γάμο! Βρήκε άραγε την γυναίκα της ζωή του? Είχε απαντήσει καμμιά στο εωτηματολόγιο?

Πολλά ερωτήματα βασανιζαν το μυαλό του Μαρτίνου καθώς άφηνε την αποβάθρα της γραμμής Victoria για να κατευθυνθεί στη γραμμή Northern. Το βόλευε καλύτερα για το σκοπό που είχε να εκπληρώσει!!!